BOGACZÓW
Tutaj również znajdował się i pałac, i dwór. Metryka prostego w formie pałacu sięga XVI w. W wieku XVII został przebudowany w duchu baroku, być może z inicjatywy Ottona von Glaubitza lub Philippa von Niesemeuschel. Obecny wygląd uzyskał w 1863 r. za sprawą zlecenia von Sembacha. W 1893 r. z inicjatywy Franza Artura von Strachwitz wykonano neorokokową reprezentacyjną klatkę schodową wbudowaną między skrzydła. W otoczeniu pałacu znajduje się rozległy park krajobrazowy z XVIII-XIX w. We wsi o bogatej historii znajduje się też barokowy dwór z końca XVII w. z zabudową folwarczną, który po scaleniu folwarków utracił funkcję szlacheckiego gniazda.
ZATONIE
W 1809 r. dobra nabył Piotr Biron, przeznaczając je na posag dla najmłodszej córki Doroty Biron, żony Maurycego Talleyranda-Périgord, późniejszej księżny de Dino. Księżna Dorota wróciła z Francji do Zatonia w 1840 r. i mieszkała tutaj do 1844 r., kiedy to objęła w posiadanie księstwo żagańskie. Z jej inicjatywy w 1842 r. dokonano przebudowy dworu w Zatoniu, przekształcając go w klasycystyczny pałac. W tym czasie wzniesiona została również oranżeria, cieplarnia oraz założono park krajobrazowy. Przebudowa dworu wiąże się z nazwiskiem K.F. Schinkla. Pałac wraz z oranżerią spalone zostały przez wojska radzieckie, pozostając od tego czasu w ruinie.
BIECZ
Historia pałacu w Bieczu jest ściśle związana z rodem von Wiedebach, który od średniowiecza do 1945 roku sprawował władzę nad okolicznymi dobrami. Zamek w Bieczu istniał już w średniowieczu, jednakże pałac powstał w wyniku rozbudowy późniejszej, renesansowej siedziby, pochodzącej przypuszczalnie z XVI wieku. Pod koniec XVII wieku Otto Jerzy von Wiedebach powiększył, ale największe zamiany zaszły na przełomie XVIII i XIX wieku, kiedy to Friedrich Heinrich Wilhelm von Wiedebach, przekształcił stary dwór w pałac. Od południa i zachodu pałac otacza relikt dawnej fosy, za nią rozległy park krajobrazowy.
BRODY
Powstanie obiektu wiąże się z rodem von Promnitz, który w 1689 r. wzniósł okazały pałac, z ogrodem. Na zlecenie hrabiego Heinricha von Brühla, saski architekt Christoph Knőffel zaprojektował miasto na bazie równoległoboku z zespołem pałacowo-parkowym jako głównym elementem całego układu.We wrześniu 1758 roku pałac z budowlami towarzyszącymi został, z rozkazu króla Prus - Fryderyka II spalony; odbudowany przez spadkobierców Heinricha von Brühla, uległ dewastacji po II wojnie światowej. W roku 1790 ówczesny pan na Brodach i Forście wyreżyserował w parku w Brodach plenerową sztukę Szekspira pt. „Sen nocy letniej”. Wydarzenie odbiło się echem w Europie.
