Człowiek naturze nie przepuści

Niestety, odnoszę wrażenie, że nie wszystkim to pasuje i kombinują, jakby tu coś zepsuć. A najbardziej urzędnikom wszelkiej maści, którzy dzierżąc w ręku pieczątki i swoje nominacje na stanowiska, wieszczą: Moja racja jest jedynie słuszną. Przebadana, przeanalizowana i koniec. Tak było i jest z „leczeniem” Puszczy Białowieskiej (na marginesie: ciekawe, jak sobie las przez setki lat radził z kornikami?), tak jest z pomysłem, żeby strzelać do żubrów, łosi, dzików, bobrów i co tam jeszcze pod lufę wpadnie.

Jaka szkoda, że szukając urzędników, ministrów, dyrektorów – nie wykorzystujemy wiedzy i podpowiedzi autorytetów, którzy całym swoim życiem zawodowym udowodnili, że pomników są warci.

Władysław Szafer był jednym z nich. Wielki botanik, odtwórca populacji żubrów w Polsce, główny strażnik Puszczy Białowieskiej, pionier i duch sprawczy polskich parków krajobrazowych, narodowych i ich zasobów. Umarł, niestety, już blisko 50 lat temu, ale to, co robił i mówił, powinno stać się mottem dozgonnym dla wszelkich naprawiaczy świata po swojemu. Tu cytat z Szafera: „Odgórny model dyrektora parku narodowego jest anachroniczny i absurdalny. To nie może być urzędas, to nie może być odmiana leśniczego. To musi być działacz w pełnym tego słowa znaczeniu. Musi promieniować ideą ochrony przyrody jak najdalej; musi też uczyć i wychowywać społeczeństwo, nawet władze, w duchu ochrony przyrody. Musi mieć autorytet innego rzędu. Inaczej niewiele zdziała dla swojego parku”.

A co? Trudno uwierzyć, że słowa te padły dekady temu. Jeszcze dwa tygodnie temu ubolewaliśmy, że Niemcy nam żubra zabili, a tu się okazuje, że Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska wydała pozwolenia, żeby wystrzelać 40 żubrów.

„To niezgodne z prawem!” – protestują naukowcy i ekolodzy, bo to prawda, w świetle prawa europejskiego i polskiego także. Co tam prawo! Strzelajmy także do łosi, bo się nam mnożą i też pewnie agresywne jak żubry.

Ludzie, przecież to się w głowie nie mieści! Nie wiem, czy panie i panowie w różnych urzędach i dyrekcjach od ochrony lasów, zwierząt, jezior mają na ten temat jakieś osobiste refleksje. Śmiem twierdzić, że nie. Dlatego podsunę i im, i nam wszystkim najbardziej znaną refleksję Szafera (ma swoje ulice, place, szkoły, pomniki): „Tak długo lice ziemi naszej zachowa w pełni urok i piękno, jak długo w chmurach nad Tatrami krążyć będzie orzeł, nad wodami wnosić się będzie szafirowy zimorodek, nad łąką górską motyl apollo, a w lesie polskim królować będą żubry, łoś i niedźwiedź”.

Niedźwiedź został jeden i to chyba czeski.

Zobacz: Dlaczego warto chronić Puszczę Białowieską?

(wideo: Dzień Dobry TVN/x-news)