10 tysięcy powodów - komentarz Janusza Życzkowskiego

Tydzień temu przed jednym z centrów handlowych w Zielonej Górze zagadnęła mnie starsza kobieta. - Czy może mi pan pomóc zanieść zakupy do taksówki - zapytała, stojąc bezradnie ze sporych rozmiarów sprawunkami na środku chodnika. Prośba zaskoczyła mnie. Prawdę mówiąc, gdzieś się spieszyłem i nie było mi to na rękę. Zgodziłem się jednak i ruszyliśmy razem na dolny parking, gdzie od dawna jest postój. Zaczęliśmy rozmawiać. - Mam 92 lata, od 20 jestem wdową. Do sklepu chodzę, bo trzeba - zaczęła, ostrożnie stawiając kroki na stromych schodach. - Mam dzieci, ale muszę sobie radzić. Oni mają swoje sprawy, obowiązki, pracę i kredyty do spłacania. Nie mam do nich pretensji - usprawiedliwiała najbliższych, a ja pogratulowałem wieku i bądź co bądź kondycji, bo przecież jej samodzielność to wyjątkowy dar. Zapytałem, od jak dawna mieszka w mieście. Okazało się, że prawie 70 lat. Przyjechała z Krakowa i tu, na zachodzie, znalazła swój dom. - A „Gazetę Lubuską” pani czyta? - zapytałem, mając nadzieję, że trafiłem na Czytelniczkę. Nie pomyliłem się. - Mam prenumeratę - odpowiedziała zdecydowanie kobieta - listonosz gazetę przynosi. Czytam codziennie.

Zrobiło mi się miło i zaraz się przedstawiłem, bo uznałem za stosowne wyjaśnić intencje mojego pytania. Starsza pani bardzo się ucieszyła, a jako że już staliśmy przy taksówce, musieliśmy się pożegnać. Ona podziękowała mi za pomoc, ja jej za to, że czyta naszą gazetę. Prosta sytuacja, która każdemu z nas pokazała, jak ważny jest drugi człowiek i ile znaczą relacje między nami. Czy to przypadek, że akurat dziś się spotkaliśmy? Nie. Ta krótka rozmowa była dla mnie bardzo ważna. Ledwie kilka dni wcześniej ktoś pastwił się nad mniejszym niż przed laty nakładem „Lubuskiej”. W dobie internetu to naturalne, ale jeśli chce się uderzyć, to i kij się znajdzie. Dziś spotkałem kogoś, dla kogo to, co robimy, jest ważne. To daje motywację i uświadamia, że za każdym z tysięcy sprzedanych egzemplarzy stoi człowiek. Kończąc jeszcze jedno. Cieszę się, że jestem z Państwem, bo gdyby nie inne spotkanie i opisane w tym Magazynie wydarzenia, historia mogła potoczyć się zupełnie inaczej.