Pyszne bulwy na talerzu

Bulwa z historią

Bulwa z historią

Dzieje ziemniaka zaczynają się w XVI w, kiedy Hiszpanie podbijali nowe terytoria w Ameryce. Poznali wtedy nową, bogatą w sole mineralne i bardzo pożywną roślinę. Później sadzonki zostały przywiezione do Europy. Początkowo rosły w cesarskich i królewskich ogrodach wśród innych roślin egzotycznych. Dopiero za panowania Fryderyka Wielkiego wprowadzono je do codziennego jadłospisu i zmuszano chłopów do ich uprawiania. Początkowo uważano, że to część zielona nadziemna jest jadalna, dlatego do uprawy podchodzono nieufnie. Dziś ziemniak spotykany jest w setkach odmian. Inaczej kartofel, pyra lub góralska grula.

Możemy wyróżnić odmiany ze względu na czas, w którym się pojawiają. Do odmian bardzo wczesnych można zaliczyć na przykład Rutę, Krasę, Irys, Glorię czy Denar. Do wczesnych: Augusta, Dorotę, Vinetę i Norę. Ziemniaki średniowczesne to: Ibis, Żagiel, Satina. Zostały jeszcze dwie odmiany, ziemniaki średniopóźne i późne. W pierwszej grupie pojawią się: Bryza, Zeus, syrena, a do drugiej: Bzura, Ślęza i Sonda. Tych odmian jest o wiele więcej, te wymienione są jedynie przykładowymi.

DO PIECZENIA

W zależności od tego, jakie danie zamierzamy przygotować, powinniśmy zapytać o odpowiednia odmianę. Jeżeli planujemy przygotować sałatkę lub ziemniaki pieczone potrzebujemy odmiany twardej. Mamy wtedy pewność, że warzywo nie rozpadnie się w czasie przyrządzania. Tutaj najpopularniejszymi odmianami są Frezja i Nicola oraz ziemniak typowo sałatkowy - Sieglinde. Odmiana twarda nadaje się także do frytek, zapiekanek i placków ziemniaczanych.

NA GRILLA

Ziemniaki z klasy "średniej" wykorzystamy jako ziemniaki w mundurkach lub grillowane. Dobrze nadają się też do gotowania i podania jako składnik dania głównego. Są średniotwarde i delikatne w smaku. W trakcie gotowania mogą lekko pękać i są średniowilgotne. Do tej klasy należą: Grata, Kalina, Irys, Marta, Ruta.

NA PUREE

Bryza, Rożki bamberskie, Datura i Irena to trzeci typ ziemniaków - miękkie, zwane mącznymi. W przeciwieństwie do pozostałych typów, po ugotowaniu przyjmują suchą i sypką strukturę. Mają dużo skrobi. Dobre do purée, knedli, kopytek, pyz, klusek i zawiesistych zup.

SŁODKIE BATATY

Odmiana ta pochodzi z Ameryki Południowej i Środkowej. Za sprawą Kolumba zostały przywiezione do Europy. Słodki ziemniak jest podłużny i ma lekko różowawą skórkę. Po przekrojeniu jest pomarańczowy. Ma dużą wartość odżywczą. Jest źródłem soli mineralnych, skrobi, cukru, witaminy C i prowitaminy A. Sam ziemniak ma słodko-mdły smak, ale doskonale smakuje z innymi gotowanymi warzywami lub ze świeżą porą. Może stanowić przekąskę na ciepło jako ziemniak gotowany na parze. Jest wtedy jeszcze delikatniejszy w smaku. Używany jest też w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym.