Niepełnosprawni z Międzyrzecza robią półki i szyją pokrowce

Warsztaty działają w budynku Domu Pomocy Społecznej. W zajęciach uczestniczy 30 niepełnosprawnych, którzy przez pięć dni w tygodniu zgłębiają m.in. tajniki stolarstwa, produkcji czerpanego papieru, czy ceramiki.

- Dla niektórych z nich warsztaty są trampoliną do pracy zawodowej. Czterech naszych byłych podopiecznych zostało zatrudnionych w firmie Essel Propack, sześciu innych pracuje tam na umowy-zlecenia. Wykonują proste czynności i zarabiają na swoje utrzymanie - zaznacza Anna Kwiecińska, dyrektor DPS.

Mieszkanka pobliskiego Kalska Jagoda Szulc porusza się na wózku. Od czterech lat uczy się krawiectwa w jednej z kilku pracowni działających pod szyldem WTZ. Przyznaje, że początkowo maszyna do szycia była dla niej wielkim wyzwaniem. Teraz szyje pokrowce na bębny, które są eksportowane do Niemiec.

- Robimy je z dermy. W tym roku wyślemy do Niemiec 300 pokrowców. Zarobione pieniądze przeznaczamy na rehabilitację społeczną i wycieczki - mówi Oliwia Fornalik, która kieruje pracownią.

Pomagali w bibliotece

W pracowni stolarskiej powstają półki, meble ogrodowe i ławy. Dawniej niepełnosprawni robili też budki dla ptaków, które kupowało nadleśnictwo. Ostatnio cztery osoby zrekonstruowały jedno z pomieszczeń poniemieckiego bunkra w Boryszynie. - Poznali przy tym historię obiektów i zaprzyjaźnili się z przewodnikami - zaznacza ich instruktor Maciej Żukiel.

Kierowniczka warsztatów Beata Romanowska podkreśla, że ostatnio prawie wszyscy podopieczni uczestniczyli w unijnym projekcie, podczas którego m.in. dbali o zieleń miejską, pomagali w bibliotece. Ale nie tylko. Elżbieta Kluwak i Krystyna Kubisztal uczyły się robić tzw. czerpany papier. Można na nim drukować dyplomy, litografie czy inne wysmakowane dokumenty.

- Wpierw robimy pulpę z papieru toaletowego, a potem ugniatamy go w specjalnej prasie. Na razie jeszcze się uczymy. Może jednak za kilka miesięcy zaczniemy go produkować na skalę przemysłową i sprzedawać - zastanawia się kierująca pracownią Dorota Władyka.

Przeszli unijny poligon

Finansowany przez Brukselę projekt był swoistym poligonem, podczas którego osoby z obniżoną sprawnością psychiczną i fizyczną szlifowały swoje umiejętności nabyte podczas warsztatów. Szlifowały dosłownie, bo np. Leszek Wolny robił półki, zydle i stojaki z drewna. I zaczynał od polerowania desek papierem ściernym. Mówi, że to jego ulubione zajęcie.

Wczoraj w bibliotece niepełnosprawni zaprezentowali swoje prace, które powstały podczas ostatniej olimpiady umiejętności zawodowych. Kilkudziesięciu gości podziwiało zrobione przez nich ceramiczne dzbanki, czy bukiety. Czy rękodzieło może być dla nich przepustką do pracy zawodowej?

W powiecie rośnie liczna bezrobotnych. Teraz jest ich już ponad 4,3 tys. I aż 163 ma orzeczenia lekarskie o niepełnosprawności. Czy mogą korzystać z jakiś ulg programów ułatwiających zdobycie pracy? - Mamy pieniądze na ten cel, ale jest ich niewiele - zastrzega Hanna Bułach, dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy.

Pracodawcy mogą np. korzystać z dotacji na tworzenie miejsc pracy, lub ich przystosowanie dla osób niepełnosprawnych oraz refundacji ich zatrudnienia. Zainteresowanie tymi programami jest jednak znikome. - Za to dużo osób z orzeczeniami ubiega się o bezzwrotne dotacje na rozpoczęcie działalności gospodarczej - mówi Iwona Grzechowiak z międzyrzeckiego pośredniaka.