Nie jesteśmy obojętni

- Znam uczniów. Widziałem, że to wrażliwe osoby, chętne do pomocy - mówi Andrzej Wieczorek, pedagog szkolny w Gimnazjum nr 1 i autor programu Opiekun. Zasady projektu są proste. 14-osobowa grupa uczniów trzecich klas opiekuje się dwójką niepełnosprawnych dzieci.

Pomaga też podopiecznym Środowiskowego Domu Samopomocy Słonecznik w Osinie. - Dla mnie najważniejsze jest to, że młodzież chce pomagać. I to bezinteresownie. ,,Pomagam, bo chcę, bo lubię'' - takie jest hasło naszego projektu - mówi pedagog.

Potrafią i chcą pomagać

Uczniowie działający w grupie przeszli szkolenie. Nauczyli się rozmawiać z dziećmi, poznali potrzeby niepełnosprawnych. Dziś mają za sobą kilka miesięcy praktyki. - Byłyśmy w Osinie. Zobaczyliśmy tam, że niepełnosprawni to normalni ludzie. Oni są zawsze uśmiechnięci - dzieli się spostrzeżeniami Magdalena Wasilewska. - Wolontariat to oddanie innym kawałka siebie - dodaje jej koleżanka Ala Szafkowska. - Taka praca jest bardzo ważna i potrzebna. Nam pozwala się uspokoić, a chorzy mają szansę wrócić do zdrowia - stwierdza Anna Rosenkiewicz.

Drugą grupą podopiecznych młodzieży są dzieci z rodzin, które mają problemy. To około 30 uczniów - od zerówki do trzeciej klasy podstawówki. - Organizujemy im czas, żeby nie chodziły bezcelowo po mieście. Odrabiamy lekcje, organizujemy gry i zabawy - mówi A. Wieczorek.

Wiele nie trzeba

Na realizację projektu nie trzeba było wielkich pieniędzy. Pomysł poparło Forum Inicjatyw Oświatowych. Z rządowego programu uzyskano ponad 3 tys. zł. Tyle samo wyłożyła szkoła. Cała kwota została już wydana. Zakupiono materiały do pracy. Przygotowano też świąteczne paczki dla dzieci.