"Lekko nie było". Górskie manewry naszych żołnierzy

W szkoleniu górskim uczestniczyli żołnierze piechoty, zwiadowcy oraz strzelcy wyborowi z 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej. Scenariusz manewrów zakładał, że ich transportery Rosomak zostały zniszczone przez lotnictwo przeciwnika. Żołnierze byli zmuszeni przejść do tzw. działań nieregularnych oraz przemieszczać się po szlakach górskich z całym wyposażeniem na plecach.

Pierwszego dnia najważniejszym i jednocześnie najtrudniejszym elementem zajęć był marsz w górach, a następnie zorganizowanie bazy przejściowej. Zgodnie z zasadą "mój plecak-mój dom", każdy żołnierz dźwigał na plecach ważący 40 kg zasobnik z wyposażeniem indywidualnym, noktowizją, uzbrojeniem oraz pełnym oporządzeniem. Nie było mowy o działaniu indywidualnym. Liczył się zespół. W takich sytuacjach procentuje wzajemna pomoc oraz umiejętności dowódców najniższego szczebla, którzy musieli być liderami podczas marszu. To na ich barkach spoczywało powodzenie zadań postawionych im przez dowódcę kompanii.

Na drugi dzień już o 4 nad ranem żołnierze zlikwidowali bazę i wyruszyli w góry, gdzie musieli przygotować obronę. Pogoda nie ułatwiała im zadania. Padał śnieg, zaś temperatura zaczęła spadać w dół. W trakcie marszu zmagali się z chłodem, wiatrem i wysoką wilgotnością. Po krótkiej i zimnej nocy międzyrzeczanie wznowili marsz, po czym rozpoczęli natarcie na stanowiska przeciwnika. Po trzech dniach wyczerpujących zajęć zgodnie przyznają, że lekko nie było.