Jazzowa symfonika w Filharmonii Zielonogórskiej przyciągnęła tłumy. Wysłuchaliśmy dźwięków trąbki w mistrzowskim wykonaniu

Jednym z rzadko wykonywanych utworów, który mogliśmy wysłuchać podczas koncertu była suita z baletu '"Wesołe miasteczko'' - Stefana Kisielewskiego. Autor znany bardziej jako polityk, publicysta, był także znakomitym kompozytorem. Studiował w Konserwatorium Warszawskim, uzyskując dyplomy z teorii muzyki i kompozycji oraz z fortepianu. Odbył też dwuletnie studia z zakresu polonistyki i roczne – filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1938-39 pogłębiał studia kompozytorskie w Paryżu. Podczas okupacji uczestniczył w tajnym życiu muzycznym. W 1945 założył pismo "Ruch Muzyczny", którego był redaktorem naczelnym do 1948. W latach 1945-49 wykładał przedmioty teoretyczne w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie.

Jak podaje "Przewodnik baletowy"

Suita odtwarza beztroską atmosferę rozrywki i zabawy w lunaparku. Prosta i naiwna intryga jest pretekstem do przedstawienia różnych zabaw, tańców oraz do stworzenia komicznych efektów sytuacyjnych. Rytmiczna i pełna tanecznej werwy muzyka zawiera motywy starych tańców towarzyskich, marszów cyrkowych i piosenek jarmarcznych, opracowanych w nowoczesnej instrumentacji, której celem jest uchwycenie charakterystycznego brzmienia hałaśliwej muzyczki rozbrzmiewającej w wesołych miasteczkach.

Jako drugi utwór wieczoru zabrzmiały „Anioły i Demony” - Adama Wesołowskiego. Jak podaje Polskie Centrum Informacji Muzycznej:

Wesołowski to kompozytor, pianista, dyrygent, teoretyk muzyki i pedagog; ur. 16 lutego 1980, Ruda Śląska. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej im. Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego w Rudzie Śląskiej u Urszuli Ryszki. W latach 1993-99 kontynuował naukę gry na fortepianie pod kierunkiem Barbary Stankiewicz w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Bytomiu. W latach 1999-2004 studiował w klasie kompozycji Edwarda Bogusławskiego i Aleksandra Lasonia oraz grę na fortepianie pod kierunkiem Wojciecha Świtały w Akademii Muzycznej w Katowicach, którą ukończył w 2004 dyplomem z wyróżnieniem w obu specjalnościach. Jednocześnie odbył studia z teorii muzyki.

Kompozytor wprowadził nowatorski zabieg w postaci „anielskiego śpiewu” mormorando muzyków w orkiestrze. Utwór nie rysuje programowych obrazów, lecz przedstawia emocje, które drzemią w każdym z nas. Bazuje na melodii, która towarzyszyła autorowi w zabawach z dziećmi, później zaś stała się budulcem dla dwuczęściowej efektownej kompozycji. To doskonały przykład partytury pasującej znakomicie jako tło muzyczne filmu. Kto wie, może kiedyś?

Na zakończenie pierwszej części wieczoru zabrzmiała „Suite concertante pour trompette buissonnière et orchestre” zagrana przez Jacques'a Kubę Seguina. Suita nowatorska, z wieloma ciekawymi zabiegami technicznymi zwłaszcza w sekcji dętych blaszanych. A solista, jak zwykle precyzyjny, mistrzowski, zwłaszcza w kadencjach. Séguin to kanadyjski trębacz i kompozytor o polskich korzeniach. Otrzymał wyróżnienie „Odkrycie roku w dziedzinie jazzu” w sezonie 2012/2013 kanadyjskiego radia i telewizji, a w 2015 - nominację do corocznej nagrody przemysłu muzycznego prowincji Quebec, ADISQ oraz nominację do nagrody OPUS 2015 w kategorii „Koncert roku” w dziedzinie jazzu i world music.

Na zakończenie koncertu zabrzmiała Symfonia D-dur nr 38 (zwana potocznie „Praską”) - Wolfganga Amadeusza Mozarta. Została skomponowana pod koniec 1786 roku, a jej prawykonanie odbyło się w Pradze 19 stycznia 1787 r. Składa się z trzech części, każda w formie sonatowej. Symfonia została skomponowana na dwa flety, dwa oboje, dwa fagoty, dwa rogi, dwie trąbki, kotły oraz kwintet smyczkowy.