Jan Paweł II "Przekroczyć linię nadziei"

Jan Paweł II "Przekroczyć linię nadziei"

18 maja 1920
W księdze chrztów kościoła parafialnego w Wadowicach, na str. 149 pod pozycją 671, 20 czerwca 1920 r. odnotowano: Karol Józef Wojtyła, syn Karola i Emili Kaczorowskiej, urodzony 18 maja 1920 r. i ochrzczony. Rodzicami chrzestnymi byli Józef Kuczmierczyk i Maria Wiadrowska.

13 kwietnia 1929
Umarła matka przyszłego papieża Emilia z domu Kaczorowska. Trzy lata później umarł jedyny brat Karola, 26-letni Edmund, który jako lekarz zaraził się od pacjentki płonicą. 18 lutego 1941 r. w Krakowie zmarł Karol Wojtyła, ojciec przyszłego biskupa Rzymu.

wrzesień 1930
Rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Marcina Wadowity. Jako uczeń lubił sport, szczególnie piłkę nożną, przepadał za nartami i turystyką górską. Dużo swego czasu poświęcał aktorstwu i reżyserii, z zachwytu dla sztuki zrodzi się przyszły Teatr Rapsodyczny. 3 maja 1938 r. został bierzmowany przez arcybiskupa krakowskiego Adama Stefana Sapiehę. 14 maja tego samego roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze przez trzy tygodnie był junakiem hufców pracy - budował drogę łączącą Jabłonkę Orawską i Czarny Dunajec z Zakopanem. Potem odbył kurs przysposobienia wojskowego.

październik 1938
18-letni Karol Wojtyła rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Wspólnie z kolegami stworzył Klub Młodych Artystów, który wydawał pis-mo akademickie "Nasz Wyraz". Rozpoczął pracę w teatrze, najpierw zagrał zodiakalnego Byka w "Kawalerze księżycowym" Mariana Niżyńskiego.
Niemcy weszli do Krakowa 6 września 1939 r. Karol Wojtyła zapisał się na nowy rok akademicki 1939/40. Niestety, w listopadzie Niemcy zamknęli uniwersytet. 12 grudnia tego roku ukazało się postanowienie o przymusie pracy. Dzięki protekcji swojej nauczycielki języka francuskiego K. Wojtyła został robotnikiem w Ostdeutsche Chemische Werke, znanych wcześniej jako zakłady chemiczne Solvay. Najpierw pracował w kamieniołomie, m.in. z Juliuszem Kydryńskim i Wojciechem Żukrowskim. W 1957 r. opublikował poemat "Kamieniołom" z refleksjami z tamtych lat. 1 listopada 1941 r. odbyła się premiera "Króla Ducha" w Teatrze Rapsodycznym. W "Panu Tadeuszu" K. Wojtyła grał księdza Robaka.

początek 1942
Rozpoczął studia w konspiracyjnym Seminarium Duchownym w Krakowie. Od jesieni 1945 do sierpnia 1946 r., kiedy ukończył studia teologiczne, K. Wojtyła jako młodszy asystent prowadził zajęcia z dogmatyki na wydziale teologicznym UJ. Święcenia kapłańskie przyjął 1 listopada 1946 r.

28 lipca 1948
Ks. Wojtyła objął swoją pierwszą parafię w Niegowici, 17 marca 1949 r. został z niej przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Stąd pod pseudonimem Andrzej Jawień opublikował pierwsze wiersze w "Tygodniku Powszechnym". 1 września 1951 r. otrzymał urlop na napisanie rozprawy habilitacyjnej "Próba opracowania etyki chrześcijańskiej według systemu Maxa Schelera", a obronił ją w marcu 1953 r. na wydziale teologicznym UJ. Został profesorem teologii moralnej w Metropolitarnym Seminarium Duchownym w Krakowie. Rok później otrzymał katedrę etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

28 września 1958
4 lipca 1958 r. papież Pius XII mianował ks. Wojtyłę biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej, przydzielając tytularną stolicę biskupią Ombii. Miał 38 lat i został najmłodszym członkiem episkopatu Polski. Konsekracja odbyła się 28 września 1958 r. w katedrze wawelskiej. Konsekratorami byli abp Eugeniusz Baziak, bp Franciszek Jop i bp Bolesław Kominek.

13 stycznia 1964
W czerwcu 1962 r. umarł metropolita krakowski E. Baziak. Bp. Wojtyła został wikariuszem kapitulnym. Kwestia obsady rządcy diecezji przeciągała się, dopiero 13 stycznia 1964 r. papież Paweł VI mianował go metropolitą krakowskim. We wrześniu tego roku bp. Wojtyła otworzył trzecią sesję Soboru Watykańskiego II. Miał swój ogromny udział w przygotowaniu konstytucji soborowych, m.in. "Lumen gentium" (Światło narodów), "Gaudium et spes" (Radość i nadzieja).

26 czerwca 1967
Z końcem maja 1967 r. Paweł VI ogłosił nominację 27 kardynałów, tym samym zwiększając do 120 liczbę członków Świętego Kolegium. 26 czerwca w wielkiej sali Auditorio Pio XII w Watykanie K. Wojtyła otrzymał czerwony biret kardynalski. Jednocześnie papież przydzielił mu kościół pw. San Cesareo in Palatio. 9 lipca odbył się ingres kardynała Wojtyły do katedry wawelskiej.

16 października 1978
Pogrzeb Jana Pawła I odbył się 4 października 1978 r. Po dziewięciodniowym okresie żałoby w Kaplicy Sykstyńskiej rozpoczęło się konklawe. 16 października o godz. 18.18 nad kaplicą pojawił się biały dym. Niebawem na plac św. Piotra wkroczyła Gwardia Szwajcarska z flagą papieską. O godz. 18.44 ukazał się kard. Pericle Felici. Wypowiedział on po łacinie zwyczajową formułkę: Zwiastuję wam radość wielką - mamy papieża: Najdostojniejszego i Najprzewielebniejszego Pana Świętego Kościoła Rzymskiego, Kardynała Karola Wojtyłę, który przybrał imię Jan Paweł II.

4 marca 1979
W dokumencie ogłoszonym pięć miesięcy po wyborze na papieża, Jan Paweł II ukazał światu główne idee, którym pragnie służyć jako następca św. Piotra. Encyklika jest także oceną duchowej kondycji współczesnego świata, widzianą oczyma "młodego" papieża. Nie jest to diagnoza optymistyczna. Papież mówi o XX wieku jako stuleciu, w którym "ludzie ludziom ogromnie wiele zgotowali krzywd i cierpień". Redemptor hominis to wykład chrześcijańskiego humanizmu. Był to zaś - jak wyznał sam papież - "temat, który przywiózł ze sobą" do Rzymu.

czerwiec 1979
Pierwsza pielgrzymka do Polski. Z ciężkim sercem i wielkim strachem władze zgodziły się "wpuścić" papieża-Polaka do Ojczyzny. Tej podróży towarzyszy entuzjazm milionów Polaków i wielkie wzruszenie samego papieża, który doskonale wiedział, że dla rodaków jest zwiastunem wolności. Podczas kolejnych etapów wizyty Jan Paweł II przypomina o wspaniałym chrześcijańskim dziedzictwie tej ziemi oraz o tym, że bez chrześcijaństwa nie ma Polski i jej kultury. Niemal od razu staje się jasne, że wołanie na warszawskim placu Zwycięstwa: "Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!" zyska trwałe miejsce w polskiej historii.

2 czerwca 1980
Wizyta w UNESCO - papieskie wystąpienie to "głęboki i szczery hołd" złożony wszystkim kulturom ludzkości; to wyrażenie zachwytu "nad twórczym bogactwem ducha ludzkiego, nad tym nieustającym trudem, który ma na celu zachowanie i ugruntowanie tożsamości człowieka". Wyrażając przekonanie o szczególnym związku religii - zwłaszcza chrześcijaństwa - z kulturą, czego dobitnie dowodzi przykład Europy, z szacunkiem wspomina o tym dziedzictwie, które wypływa "z innych źródeł inspiracji religijnej i humanistyczno-etycznej".

13 maja1981
Papamobile wolno przemieszcza się pośród sektorów wypełnionych pielgrzymami z całego świata. Papież zdążył właśnie oddać rodzicom małą dziewczynkę, którą przed chwilą, wśród wiwatów tłumu uniósł i przytulił. Głośne, suche trzaski. Dwa lub trzy. Z placu podrywają się gołębie. Papieski sekretarz ks. Stanisław Dziwisz jest kompletnie zaskoczony. Nie od razu rozumie, co się stało. Spogląda na papieża: "Chwiał się, ale nie było widać krwi ani ran. Zapytałem: źGdzie?» Odpowiedział: źW brzuch?» Spytałem jeszcze: źCzy bardzo boli?», a on powiedział: - źTak».
Zamach. To jedno z najważniejszych wydarzeń pontyfikatu, pełne zdumiewających okoliczności. Począwszy od faktu, że Jan Paweł II przeżył. Kula o milimetry mija części ciała, których uszkodzenie może spowodować natychmiastową śmierć. Zamach miał miejsce 13 maja, a więc w rocznicę pierwszych objawień w Fatimie z 1917 roku. Jeszcze w szpitalu Papież prosi o kopertę z trzecią tajemnicą fatimską. Przeczyta tam o cierpiącym człowieku w bieli...
Zamach sprawi, że stanie się jeszcze bliższy milionom chorych, cierpiących, prześladowanych

13 maja 1982
Pielgrzymka do Fatimy dokładnie w pierwszą rocznicę zamachu. Jak mówił w homilii, data 13 maja zbiega się "w tajemniczy sposób z datą pierwszego objawienia w Fatimie" z 1917 roku. "Daty te spotkały się z sobą w taki sposób, że musiałem odczuć, że jestem tutaj przedziwnie wezwany". Papież dziękował Maryi za uratowanie życia. Wyznaje, że gdy po zamachu odzyskał świadomość, jego myśli natychmiast pobiegły ku sanktuarium w Fatimie, ażeby podziękować Matce Boga za ocalenie. We wszystkim co się wydarzyło, zobaczył Jej specjalną opiekę. Z ubolewaniem stwierdza też, że "bardzo wielu ludzi i społeczeństw, jak wielu chrześcijan poszło w kierunku przeciwnym niż wskazywało orędzie Pani z Fatimy. Grzech zyskał tak bardzo prawo obywatelstwa - a negacja Boga rozprzestrzeniła się w ludzkich światopoglądach i programach!".

sierpień 1985
Coś, co wydawało się niemożliwe - stało się rzeczywistością. Pięćdziesiąt tysięcy zgromadzonych na stadionie młodych muzułmanów słucha papieża, który przybył do Maroka na zaproszenie króla Hassana II. Żaden papież nie zdecydował się na taki krok, na ten - jak pisze Luigi Accattoli - "ewangeliczny hazard". Ojciec Święty uznał po prostu, że w ten sposób realizuje przesłanie Soboru Watykańskiego II, który z szacunkiem wypowiada się o innych religiach i deklaruje, iż "Kościół katolicki nic nie odrzuca z tego, co w religiach owych prawdziwe jest i święte". Spotkanie w Casablance w szczególnie wyraźny sposób pokazało światu, że Jan Paweł II jest niekwestionowanym i być może jedynym powszechnie uznawanym sumieniem świata. Po drugie zaś, z dzisiejszej perspektywy wyraźnie widać, że jego zachęta do chrześcijańskoislamskiego pojednania i dialogu miała iście proroczy charakter...

13 kwietnia 1986
Po raz pierwszy w dziejach papież przekracza próg synagogi. Już sam ten fakt uczyniłby to wydarzenie historycznym. Ale to dopiero początek. Jan Paweł II czterokrotnie nazywa Żydów braćmi. Wypowiada zdanie, które - obok "nie lękajcie się!" będzie w kolejnych latach najczęściej bodaj cytowaną frazą papieża Wojtyły: "Jesteście naszymi umiłowanymi braćmi i - można powiedzieć - naszymi starszymi braćmi". Papież i główny rabin Rzymu siedzą obok siebie, przemawiają, czytają psalmy. Wizyta w rzymskiej synagodze nie była jedynie gestem, lecz - jak się miało okazać - uwerturą do wielkiego dzieła pojednania katolicko-żydowskiego. Jego ukoronowanie dokona się podczas poruszającej - dla obydwu stron - wizyty w Jerozolimie.

27 października 1986
Międzyreligijne spotkanie modlitewne w Asyżu to niezwykła inicjatywa soborowego papieża, który idąc za wskazówkami Vaticanum II, także w innych religiach dostrzega i darzy szacunkiem to wszystko, co jest w nich piękne i święte. Na zaproszenie Jana Pawła II do Asyżu przybywa 47 delegacji reprezentujących wyznania chrześcijańskie oraz przedstawiciele 13 innych religii. Nie jest tajemnicą, że nie wszyscy w Watykanie byli zachwyceni papieska ideą, którą - jak mniemali - ryzykuje autorytet Kościoła i jego szczególny status w świecie.

7 grudnia 1992
Ukazał się Katechizm Kościoła katolickiego, który został dotąd opublikowany w 50 językach świata; nakład dawno przekroczył 10 milionów egzemplarzy; tylko w ciągu pierwszego roku sprzedano 3 miliony. Dzieło to redagowała przez blisko 10 lat powołana przez papieża komisja, zaś swoje propozycje i uwagi zgłaszali biskupi z całego świata. W ten sposób powstał syntetyczny wykład całej doktryny katolickiej w sprawach wiary i moralności, pisany przejrzystym, zrozumiałym językiem. W ten sposób spełniło się gorące pragnienie samego papieża, który określił Katechizm jako "jedno z największych wydarzeń w najnowszej historii Kościoła" oraz jako "najdojrzalszy i najdoskonalszy owoc" Soboru Watykańskiego II. Katechizm jest swoistym kodeksem drogowym dla tych, którzy chcą korzystać z tej właśnie Drogi...

10 listopada 1994
List apostolski Tertio millenio adveniente. Dla Jana Pawła II jubileusz 2000 lat chrześcijaństwa miał być przygotowaniem "nowej wiosny życia chrześcijańskiego". Ten kilkudziesięciostronicowy dokument stanowi przegląd wyzwań, przed którymi staje współczesny Kościół. Dla Jana Pawła II największym z nich jest realizacja ducha Soboru Watykańskiego II. Dlatego proponuje on Kościołowi dokonanie swoistego rachunku sumienia i namysłu: czy i na ile ów "wielki dar Ducha ofiarowany Kościołowi" został przyjęty przez wiernych.

15 stycznia 1995
Światowy Dzień Młodzieży w Manili to największe zgromadzenie w dziejach ludzkości. Szacuje się, że we Mszy sprawowanej przez Jana Pawłem II w stolicy Filipin uczestniczyło... 5, a może nawet 7 milionów ludzi! Tłum był tak wielki, że papież nie mógł przedostać się do ołtarza samochodem; konieczne stało się użycie helikoptera. Wydarzeniem bez precedensu był udział w papieskiej mszy delegacji katolickiej młodzieży z komunistycznych Chin. W orędziu radiowym, wygłoszonym z Filipin do katolików chińskich, Jan Paweł II posługuje się swoim słynnym zawołaniem towarzyszącym mu od początku pontyfikatu: "Nie lękajcie się! Chrystus zwyciężył świat. On jest z wami zawsze".

25 maja 1995
Ut unum sint - aby byli jedno. To były ostatnie słowa Jana XXIII, umierał szepcząc słowa modlitwy Chrystusa: ut unum sint. Mówi się, że fakt ten wywarł duże wrażenie na Janie Pawle II i dlatego encyklika poświęcona jedności chrześcijan nosi taki właśnie tytuł. Ten dokument dobitnie świadczy o wielkim, fundamentalnym wręcz znaczeniu przypisywanym ekumenizmowi przez Jana Pawła II. Papież w sposób pełen prostoty i pokory zwraca się do chrześ-
cijan z innych Kościołów o wspólną dyskusję nad najbardziej spornym dziś zagadnieniem ekumenicznym - kwestią prymatu papieża. Ten głos nie doczekał się jak na razie równie odważnej odpowiedzi, ale ziarno zostało zasiane.

5 października 1995
Przemówienie w ONZ to wielkie wołanie o "prawdziwą kulturę wolności" i zachęta skierowana do świata, aby "wiek przymusu ustąpił miejsca wiekowi perswazji". Przemawiając do przedstawicieli blisko 200 państw papież wzywa narody świata do poszanowania ludzkich praw i potępia prowadzące do przemocy i zbrodni przejawy nacjonalizmu i nietolerancji. Silnie akcentuje moralny wymiar uniwersalnej kwestii wolności i podkreśla, że przełomowe wydarzenia roku 1989 w Europie Środkowo-Wschodniej wynikały z głębokiego przekonania o nieocenionej wartości i godności człowieka.

Listopad 1996
Ukazuje się książka "Dar i Tajemnica. W pięćdziesięciolecie moich święceń kapłańskich" - przejmująca książka w bardzo prosty sposób opisująca dzieje powołania Karola Wojtyły oraz istotę kapłańskiego życia widzianą oczyma kogoś, kto został papieżem. Przede wszystkim jednak pozostał kapłanem, o czym przekonuje żarliwość, z jaką o swoim kapłaństwie pisze. "Dar i Tajemnica" to książka, która w dobie częstego dziś kwestionowania autorytetu kapłańskiego przywraca mu w oczach tego świata wielką godność.

styczeń 1998
Pielgrzymka na Kubę - to wydarzenie stało się wydarzeniem historycznym, zanim jeszcze się wydarzyło. Zastanawiano się, czy papież głośno upomni się o sprawiedliwość dla narodu, o wolność dla więźniów politycznych, o prawa dla Kościoła katolickiego. Spekulowano, czy wizyta na Kubie odmieni jej oblicze, podobnie jak to miało miejsce w Polsce po pielgrzymce z 1979 roku. Papież się nie zawahał: przekazał Fidelowi Castro listę 302 więźniów politycznych, kilkakrotnie bez niedomówień i w obecności dyktatora upominał się o prawa narodu do nieskrępowanego rozwoju, życząc mu wolności i pojednania. Kulminacyjnym momentem wizyty stała się msza na placu Rewolucji w Hawanie, gdzie "pod okiem" spoglądającego z ogromnego portretu Che Gevary zgromadziło się ponad milion Kubańczyków.
maj1999

maj 1999
W Rumunii - następca św. Piotra po raz pierwszy w dziejach Kościoła przybył do kraju o większości prawosławnej. Ma to miejsce po kilku nieudanych próbach spotkania z patriarchą Moskwy i Wszechrusi, którego nieugięta postawa ochładza stosunki całego prawosławia z Kościołem katolickim. A jednak hierarchowie rumuńskiego Kościoła prawosławnego chcą papieskich odwiedzin. Niezwykle serdecznie przyjęli papieża rumuńscy hierarchowie prawosławni. "To niezapomniana wizyta. Przekroczyłem tutaj próg nadziei" - powiedział papież na zakończenie swego przemówienia do patriarchy Teoktysta - głowy Świętego Synodu Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego.

marzec 2000
Pielgrzymka do Ziemi Świętej miała kilka wielkich wątków: była wędrówką do źródeł chrześcijaństwa, do miejsc, w których żył i umarł jego Założyciel; miała być spotkaniem z Żydami i ich tragiczną historią naznaczoną Holocaustem; wiodła do krwawiącej od lat rany konfliktu palestyńsko-izraelskiego. Podczas najbardziej bodaj oczekiwanego przez świat wydarzenia tej pielgrzymki - wizyty w Instytucie Pamięci Yad Vashem - papież składa hołd pamięci 6 milionów Żydów zamordowanych podczas ostatniej wojny. Przeprasza za grzechy synów Kościoła wobec Żydów. Równie mocno powtórzył te słowa w Dniu Przebaczenia.

17 sierpnia 2002
Ofiarowanie w Łagiewnikach świata Bożemu Miłosierdziu. Uroczyste wypowiedzenie "aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu" wywołało światowy rezonans. Uznano powszechnie, że pesymistyczna diagnoza stanu współczesnego świata, dokonana przez tak wybitnego świadka i uczestnika historii - zasługuje na uwagę.
Natychmiast po homilii w Łagiewnikach podkreślano, że Jan Paweł II wypowiedział kluczowe być może przesłanie swojego pontyfikatu. Świat przeniknięty "tajemnicą nieprawoś-ci" potrzebuje miłosierdzia, "aby wszelka niesprawiedliwość na świecie znalazła kres w blasku prawdy". Papież wyraża nadzieję, że właś-nie z Łagiewnik wyjdzie iskra, która objawi ludzkości Boże miłosierdzie - jedyną nadzieję.

6 marca 2003
Ukazał się "Tryptyk rzymski" - poemat Jana Pawła II. Po 24 latach pontyfikatu Ojciec Święty powraca do poezji, wielkiej pasji swojego życia, którą zarzucił po objęciu Stolicy Piotrowej. To była światowa sensacja, bowiem jeszcze kilka lat wcześniej papieskie otoczenie zapewniało, że pisanie poezji to skończony rozdział w życiu Ojca Świętego. Ale... "Także i tu pozostał sobą" - skomentował ten fakt kard. Franciszek Macharski.

październik 2003
Świat obchodzi 25 rocznicę pontyfikatu Jana Pawła II.

14 marca 2004
Tego dnia posługa Jana Pawła II stała się trzecia co do długości w dziejach Kościoła, po pontyfikacie św. Piotra i Piusa IX.

14-15 sierpnia 2004
104. pielgrzymka do Lourdes we Francji. Podczas homilii Ojciec Święty kilkakrotnie przerywał czytanie tekstu. W pewnym momencie westchnął po polsku: Pomóżcie mi. - Podano mu szklankę wody i papież kontynuował czytanie.

luty-kwiecień 2005
2 lutego Jan Paweł II zachorował na grypę. Został przewieziony do kliniki Gemelli, skąd wrócił do Watykanu. Ale 24 lutego został ponownie przewieziony do kliniki i wtedy przeprowadzono trachetomię. Przed Wielkanocą wrócił do Watykanu. 28 marca zaczął być odżywiany za pomocą sondy. 1 kwietnia stan zdrowia papieża - Polaka pogorszył się.