Dla kogo Sława może być Szwajcarią?

- Niedawno gościli w Sławie przedstawiciele władz partnerskiego Luckau. Czy taka współpraca ma jeszcze jakiś sens?
- A dlaczego poddaje pan to w wątpliwość?

- Przez lata miasta, gminy prowadziły dyplomację na papierze...
- Jeśli miałaby to być dyplomacja na papierze, to rzeczywiście nie ma to sensu. Jednak nasze stosunki z tym niemieckim miastem są żywe. Jako magistrat w zasadzie nie potrzebujemy już zbyt wiele robić, sterować tego, powiedzmy, centralnie. Współpracują szkoły, strażacy, wędkarze, sportowcy, emeryci... I w moim rozumieniu w tym całym partnerstwie o to chodziło. A w czerwcu będziemy obchodzili dwudziestolecie tej współpracy.

- Polsko-niemieckie rocznice nie są zazwyczaj zbyt wdzięcznym tematem do świętowania.
- I znów nie ma pan racji. Z okazji Dnia Zwycięstwa w Luckau byli nasi emeryci. Wrócili zachwyceni, żadnej trzeciej wojny światowej nie było. Wręcz przeciwnie.

- Jesteśmy jednak ubogimi krewnymi.
- Mam wrażenie, że coraz mniej. Owszem, strażacy dostaną wkrótce drugi samochód, jakby w spadku po swoich niemieckich kolegach. Ale na przykład byli zdumieni, że w centrum Sławy działa miejski darmowy bezprzewodowy internet. I także my możemy już godnie gości podjąć, pokazać atrakcje...

- Jednak z innymi partnerami już się tak nie układa. Na stronie internetowej znalazłem informacje o kilku wizytach delegacji.
- Dlaczego? O tym, że rzadziej spotykamy się przyjaciółmi z Esneux decyduje geografia i ilość kilometrów. A spotykamy się, bo warto wiedzieć jak niektóre problemy rozwiązują inni. Ale Mołdawianie, a to partner świeżej daty, także niedawno u nas byli. Na zaproszenie naszego konwentu wójtów, burmistrzów i prezydentów miast przyjechała delegacja z tego kraju. Gdy premier z miasta Vadul lui Vodă zobaczył Sławę natychmiast chciał tutaj zostać. To spore miasto, o wyraźnym turystycznym profilu.

- Dla niego polskie miasteczko, to pewnie jak dla nas szwajcarskie.
- Nawet jeśli... To przyjemnie być dla kogoś jak Szwajcaria. Porównując się z nimi możemy docenić jak daleką drogę przeszliśmy.

- Jednak trudno oczekiwać, że w czymś nam pomogą.
- Zapewne rzeczywiście samochodu gaśniczego, nawet używanego, od nich nie dostaniemy, ale mają coś bardziej cennego... Unia Europejska wspiera finansowo takie formy współpracy. Swego czasu Niemcy z tego korzystali nas wspierając. Teraz my możemy być takim bardziej doświadczonym bratem. Zwłaszcza, że nie oznacza to samych obowiązków, ale także zyski.

- Dziękuję.