Recenzja Wiedźmina 3 - twórcy stanęli na wysokości zadania

Wiedźmin 3: Dziki Gon to przede wszystkim historia i to od niej warto zacząć. Ponownie głównym bohaterem jest wiedźmin Geralt z Rivii zwany Białym Wilkiem. W poprzednich częściach serii zajmował się on głównie sprawami politycznymi (między innymi zabójstwem króla Foltesta w drugiej odsłonie cyklu), ale tym razem są one tylko tłem. Wiedźmin 3: Dziki Gon to wręcz bezpośrednia kontynuacja książek. Ponownie więc główne role odgrywają czarodziejka Yennefer oraz obdarzona niezwykłą mocą Ciri. To właśnie ta druga postać jest głównym celem. Jej tropem podąża Dziki Gon, a Geralt musi ją odnaleźć i uratować. Od jej losu zależy funkcjonowanie całego świata, aktualnie pogrążonego w wojnie między Nilfgardem, wielkim królestwem Południa, a Kovirem, na czele którego stoi król Radovid, ostatni pozostały przy życiu władca Północy. Mimo niesprzyjających okoliczności Geralt musi uratować swoją podopieczną.

Emocji, pozytywnych, ale i przede wszystkim negatywnych jest w Wiedźminie 3 całe mnóstwo. Twórcy ponownie stanęli na wysokości zadania i przygotowali historię, która trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej minuty rozgrywki. Każdy, nawet najdrobniejszy element narracji stoi na absolutnie mistrzowskim poziomie. Dialogi napisane są rewelacyjnie, nie raz potrafią wzruszyć, rozśmieszyć, czy nadać sytuacji odpowiedniej powagi. Czasami spotkanie prostego wieśniaka może być świetną rozrywką dzięki napisanym tekstom. Jednocześnie fabuła jest spójna, nawet z książkami Andrzeja Sapkowskiego, do których wielokrotnie się odnosi. Ich znajomość bez wątpienia sprawia, że odbiór gry jest znacznie lepszy, chociaż nawet i bez tego można zrozumieć całą intrygę. Najważniejsze jest jednak to, że na długo zapamiętam wiele scen z gry. Wątek z Baronem, misje na Krzywuchowych Moczarach, praktycznie każde spotkanie z Dzikim Gonem i kilka innych scen, których zdradzać nie będę (nie chcę nikomu psuć zabawy) to prawdziwe mistrzostwo. Paleta emocji im towarzyszących była bardzo szeroka. Jeszcze długo po zakończeniu zabawy z Wiedźminem 3 będę je wspominać.

Cały świat wykreowany przez studio CD Projekt RED jest równie wspaniały co historia. Grafika, mimo iż nie wygląda tak dobrze jak na przedpremierowych zwiastunach, prezentuje się fantastycznie, zwłaszcza jak na grę z otwartym światem. Szczególne wrażenie robi oświetlenie oraz efekty pogodowe. Świat Wiedźmina 3 jest również bardzo zróżnicowany. W czasie zabawy zwiedzić można sporej wielkości miasto Novigrad, Oxenfurt, wyspy Skellige, czy zamek w Wizimie. Dla fanów wielką gratką będzie również możliwość powrotu do zamku Kaer Morhen. Znalazło się również miejsce na bagna, mnóstwo jaskiń, małe wioski, czy pola. Na brak różnorodności nie ma co narzekać. Co jednak najważniejsze, ogromny świat nie jest pusty. Na każdym kroku da się znaleźć jakieś zadanie do wykonania, potwora do ubicia, czy ciekawe miejsce do zwiedzenia. Twórcy obiecywali, że wykonanie wszystkiego może zająć nawet 200 godzin. Mimo iż do tego poziomu nie dobiłem, szczerze wierzę, że faktycznie ukończenie gry na 100% może zajmować tyle czasu.

Ważnym elementem Wiedźmina 3 jest walka. Twórcy przygotowali system, któremu nie można odmówić głębi i zacięcia taktycznego. Oprócz dwóch rodzajów miecza Geralt potrafi korzystać z sześciu znaków, rzucać różnymi petardami, a także zdobył bardzo skuteczną kuszę. Dzięki systemowi rozwoju postaci (skoncentrowanego nie tylko na zdobywaniu nowych umiejętności, ale i lepszego ekwipunku) z czasem coraz mocniej czułem, że wiedźmin staje się potężniejszy. To w grach RPG jest niezwykle istotne. Duża ilość możliwości sprawia również, że konieczne jest planowanie potyczek. W grze znajduje się całe mnóstwo rodzajów potworów i z prawie każdym należy walczyć nieco inaczej. Pomaga w tym rozbudowany bestiariusz, w którym znajdują się przydatne informacje. Uroku całej mechanice dodają również specjalne zadania, czyli zlecenia wiedźmińskie. W ich trakcie konieczne jest przeprowadzenie drobnego śledztwa. Geralt musi badać ślady pozostawione przez bestię, a następnie ustalić czym ona jest. Wszystko kończy się oczywiście efektowną walką.

Czy w takim razie można Wiedźmina 3 nazwać grą idealną? Wręcz przeciwnie. Kilka elementów nie zagrało tak, jak powinno. Przykładowo ekran ekwipunku został żywcem skopiowany z wersji na PC, co na konsoli sprawdza się znacznie słabiej. Niekiedy również nieco przeszkadzała mi mnogość zadań pobocznych, które zbyt mocno odrywały od wątku głównego. To jednak można nazwać czepianiem się szczegółów i szukaniem problemu tam, gdzie w rzeczywistości go nie ma. Zupełnie inaczej wygląda jednak kwestia błędów. Tych niestety studio CD Projekt RED się nie ustrzegło. Ciężko Wiedźmina 3 nazwać produkcję dziurawą jak ser szwajcarski, ale mimo wszystko mogło być nieco lepiej. Należy jednak pamiętać, że gry tak rozbudowane zawsze mają podobne problemy. Recenzowana produkcja wyróżnia się na tym tle tym, że bugi nie przeszkadzają w rozgrywce.

Nie żałuję ani sekundy czasu spędzonego z Wiedźminem 3. To zdecydowanie najlepsza produkcja stworzona w Polsce i jednak z najlepszych gier, jakie grałem w życiu. Największa w tym zasługa wspaniale poprowadzonej historii, pełnej emocji, niebanalnych wyborów, rewelacyjnie napisany dialogów i zwrotów akcji. Wiedźmin 3 ma swoje błędy i nie należy o nich zapominać. W ogólnym rozrachunku nie ma to jednak większego znaczenia. CD Projekt RED stworzył grę wręcz kompletną. Każdy istotny element, zaczynając od fabuły, przez świat i zadania poboczne, na walce kończąc jest wykonany rewelacyjnie. Wszystkie mankamenty gry to mało istotne szczegóły, które przy przeżywaniu tej wspaniałej przygody schodzą na drugi, a nawet trzeci plan. Trudno mi znaleźć osobę, która z Wiedźmina 3 nie byłaby zadowolona. Na tę chwilę to moim zdaniem jedna z najlepszych gier, jakie grałem w życiu i zdecydowanie najlepsza produkcja tej generacji. Czuję, że długo się to nie zmieni.

Oferty pracy z Twojego regionu