Wszyscy mamy barwny i wspaniały świat. Warto się nim podzielić

Róża Strzelecka ma 10 lat i uczy się w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Szprotawie. Dziewczynka cierpi na autyzm i ma problemy z komunikacją ze światem zewnętrznym. Swoje emocje wyraża zdjęciami. Ich bohaterami są zabawki. Pokazane w taki sposób, że swoim wyrazem chwytają oglądającego za gardło. - Róża już miała swoją wystawę w Szprotawskim Domu Kultury - opowiada jej mama Katarzyna Strzelecka. - Nie pomagam jej w tym, co tworzy. Nad planem dla zdjęcia potrafi pracować nawet pół godziny.

Prace Róży mogliśmy obejrzeć podczas "XIV Wojewódzkich spotkań artystycznych osób niepełnosprawnych". W tym roku impreza wpisała się w działania projektu pod nazwą "Uwięziony umysł - program wspierający rozwój dzieci z zaburzeniami ze spectrum autyzmu w powiecie żagańskim", która odbyła się 2 października w Szprotawskim Domu Kultury.

- Tak bywa, że przy autyzmie chorzy wykazują niezwykłe uzdolnienia w jakimś kierunku - tłumaczy Renata Socha, dyrektorka SOSW w Żaganiu. - Ich świat jest niesamowity i godny poznania.

- Nasza scena widziała już wielu artystów, czasami znanych na całym świecie - stwierdza Teresa Zima, dyrektor SzDK. - Ale takich jak wy nie było. Niosących tak pozytywną energię.

Do Szprotawy po raz dziesiąty na spotkania dzieci przyjechali Ingrid i Manfred Bruzek z zaprzyjaźnionego Sprembergu. To emeryci, którzy wspierają szprotawski ośrodek. Pani Ingrid robi prawie na skalę przemysłową dżemy, które sprzedaje w swoim mieście. Zebrane w ten sposób pieniądze małżonkowie przeznaczają dla polskich dzieci. I tym razem przywieźli 1,5 tys. euro, które wręczyli Reginie Korzeniowskiej, dyrektorce SOSW w Szprotawie. - Przyjeżdżamy tu co roku - opowiadają. - Mówimy sąsiadom o potrzebach ośrodka i staramy się go wspierać. Jesteśmy z nim bardzo związani.

Na scenie zaprezentowało się wiele wspaniałych zespołów. Grupę z Żagania wspierała uczennica Marlena Sawicka, która pięknie śpiewa i zdobywa laury w konkursach dla sprawnej młodzieży. Jej marzeniem jest śpiewanie w zespole. Wspiera też swoich kolegów.

- To dla nas wielkie święto zaznacza R. Korzeniowska. - Na spotkaniach prezentują się dzieci ze średnim stopniem niepełnosprawnośc, które zwykle nie mają możliwości pokazania swoich umiejętności.