Krzysztof Koziołek: - Nie będę wywoływał sensacji

- Skąd pomysł, żeby wziąć się za pisanie książek sensacyjnych?
- Któregoś dnia wyobraziłem sobie taką scenę: dziennikarz dostaje cynk o brutalnym morderstwie w nowosolskiej kamienicy. Umysł sam zaczął pracować nad kolejnymi wątkami, potem zacząłem to układać i nagle się okazało, że powstaje całkiem zmyślna historia. Tak powstała "Droga bez powrotu".

- Czy twórczość literacka sprawia panu większą satysfakcję niż krótkie, sprawne wiadomości dziennikarskie dające z kolei szybki efekt?
- Są dni, kiedy pisanie tekstów dziennikarskich daje satysfakcję i przyjemność z dobrze wykonanego zadania. Ale nie może się to równać z ogromem radości, jaką daje budowanie szybkiej akcji w książce. W moim pisaniu - jeszcze na etapie budowania akcji - jest tak, że potrafię zaczynać od scen środkowych, a nawet od finału. Tak było choćby przy wydanej teraz "Świętej tajemnicy", gdzie najpierw wpadłem na pomysł pierwszej sceny, a zaraz potem końcowej...

- Rozumiem, iż przydała się w pisaniu powieści praktyka dziennikarska, także w "Gazecie Lubuskiej"?
- Staram się pisać tak, jak sam lubię czytać. A lubię, żeby akcja toczyła się wartko, zaś czytelnik nie mógł się oderwać od lektury. Pomaga w tym "pisanie dziennikarskie" krótkimi zdaniami, dynamiczne. Często więc korzystam z doświadczeń codziennej pracy.

- Jakiego rodzaju reakcje czytelnicze spotkał pan po ukazaniu się pierwszej pozycji książkowej?
- Same pozytywne (śmiech). A tak na poważnie, krytyczne głosy dotyczyły drobiazgów, natomiast w zdecydowanej większości czytelnicy chwalili sobie właśnie to, że "Drogę bez powrotu" czyta się dobrze i szybko. Jeśli chodzi o recenzje, pokusił się o nią Alfred Siatecki w "Pulsie". Była pozytywna, przynajmniej tak ją odebrałem.

- A czy odbywał pan spotkania autorskie?
- Było jedno, w Nowej Soli. Zanosi się, że teraz po "Świętej tajemnicy" będzie ich więcej.

- Mając w ręku ostatnie pańskie dzieło, znalazłem w nim zapowiedzi dwóch następnych książek. Oczywiście będą sensacyjne, prawda? Czy można się spodziewać, iż ulokuje pan bohaterów w lokalnych realiach?
- Akcja jednej z nich zacznie się morderstwem w Borowie Wielkim, będą też wątki kożuchowskie i nowosolskie, ta druga zaś dziać się będzie w stolicy i więzieniu w Wołowie. Mam też pomysł na piątą powieść, w której powróci bohater z pierwszej książki, nowosolanin Andrzej Sokół. Mówię o tym, bo wiele osób pyta mnie o kontynuację jego przygód.

- Kurcze, widzę jak rośnie nam ciekawy autor, który ma szanse na krajowym rynku książek. Przebije się pan w Polskę?
- Mówią, że sukces to 90 proc. ciężkiej pracy i 10 proc. szczęścia. Jest chyba odwrotnie i trzeba liczyć na to, że "Świętą tajemnicą" zainteresują się media ogólnopolskie. Specjalista z branży reklamowej proponował, żeby wywołać skandal i wejść tym na czołówki gazet. Odpowiedziałem, iż nie chcę biegać na golasa wokół kolumny Zygmunta, żeby wywołać medialny szum. Liczę, że powieść przebije się sama.

Dziękuję