Łukasz Korczyński: - Zostaję przy nauce i malarstwie

- Jak mijają wakacje?
- Większą ich część spędzam w mieście, ale wcale się nie nudzę. Pogoda sprawia trochę psikusów, lecz nawet to mi nie przeszkadza. Od początku wakacji maluję. Obrazy oczywiście. Uczestniczę w zajęciach Pracowni 45 działającej w Miejskim Ośrodku Kultury. Jeździmy z naszą opiekunką Krystyną Bogacz nad jezioro, do Radzynia. Uczę się tam malować pejzaże. Jestem bardzo zaangażowany, wracam do domu zmęczony i ubrudzony farbą. Ale oczywiście nie tylko pejzaże maluję. Także portrety ze zdjęć. Często ktoś z rodziny prosi mnie o portret.

- Malujesz te portrety w domu, w mieszkaniu?
- Mieszkamy w bloku, ale jakoś sobie radzę. Maluję najczęściej w moim pokoju. Farby stoją na parapetach. Wszyscy niestety narzekają, że przez moje zajęcie jest bałagan. Dlatego niedługo rozwiążę ten problem. Organizuje sobie pracownię - na wsi, w domu po prababci. Dom jest na razie pusty. W czasie wakacji mogę z niego korzystać.

- Co tam robisz?
- Na razie zrywam pajęczyny i odpadające tynki. Nauczyłem się też palić w piecu. Przygotowuję sobie pomieszczenie na pracownię.

- Planujesz, że w przyszłości będziesz artystą plastykiem?
- Jeszcze nie wiem, ale myślę raczej o studiowaniu architektury. Wszyscy mi to podpowiadają. Wiem, że to ja muszę wybrać: malarstwo czy architektura?

- Co byś wolał?
- To zależy. Żeby mieć pieniądze: architekturę. Żeby mieć przyjemność: malarstwo.

- Dużo masz już obrazów?
- Wcale nie mam. Wszystkie na pniu rozdaję. Zabierają mi je rodzina i znajomi.

- Nigdzie nie wyjedziesz na wakacje?
- Jadę w sierpniu na obóz szkoleniowy z moją drużyną. Gram w piłkę ręczną.

- Jeszcze i to?
- No tak, zapomniałem powiedzieć, że jeszcze sport jest moją ogromną pasją. Jestem w drużynie juniorów młodszych Chrobrego. W tym roku zdobyliśmy wicemistrzostwo Polski - to nie byle co. Niestety, w tym roku kończę moją siedmioletnią przygodę z piłką ręczną. Od września chcę się skupić na nauce. Chcę być wzorowy, mieć świadectwo z czerwonym paskiem.

- Nie da się tych dwóch, a właściwie trzech rzeczy pogodzić?
- Ja nie umiem. Zdecydowałem więc, że muszę coś wybrać. Malarstwo zostaje, bo przyda się na studia. Sport odkładam. Szkoda mi, bo właśnie teraz Chrobry tworzy drugą drużynę.